Ganzen spotten in Zeeland

Als kersvers lid van Natuurpunt heb ik me laten vertellen dat de bustocht naar Zeeland van Natuurpunt Waasland Zuid, één van de jaarlijks weerkerende hoogtepunten is van menig vogelliefhebber.

Ik had al kunnen genieten van een georganiseerde wandeling aan de Ijzermonding in Nieuwpoort en, eerder dit jaar, van een daguitstap samen met de jeugd van JNM  langs de Scheldeboorden rondom Doel, maar ik keek vol verwachting en reikhalzend uit naar zondag 26 januari.

In Zeeland is de natuur nog aan zet, het samenspel van zee en rivierarmen, de guurheid van koude en wind en de uitgestrektheid die, afgeschermd voor de mens, de nodige ruimte voor de grote troepen vogels mogelijk maakt. Dit waren de ingrediënten die ons te wachten stonden volgens de ervaren rotten in het vak.

“Slecht weer bestaat niet” volgens Frank Deboosere, “alleen maar slechte kledij”. Deze gedachte in acht genomen en het gegeven dat al menigeen zich vergaloppeerde in de weersomstandigheden van Zeeland, probeerde ik mij op het ergste voor te bereiden. Thermisch ondergoed, 4 lagen kledij,  maar vooral hand- keel-, oor-  en hoofdbescherming om weerstand te kunnen bieden aan die snijdende wind die allicht de kop zou opsteken.

De bus stond er al toen we om 07:15u met de auto aankwamen aan de parkeerplaats van Syntra in Sint-Niklaas. Bekenden begroetten mekaar, dikwijls met verlate ‘beste wensen’ omdat ze elkaar voor het eerst dit jaar terugzagen.

Maar wat me meteen opviel, is dat ook iedereen die zich voor een eerste maal aanmeldde onmiddellijk verwelkomd werd. De organisatie had gezorgd voor een comfortabele touringcar en na nog een tussenstop in Sint-Gillis/Kemzeke waren we definitief vertrokken…

Na een uurtje rijden kwamen we aan in de kreken van Ouwerkerk, waar we een mooie wandeling hebben gemaakt langs enkele uitgestrekte waterplassen. Hier troffen we vooral kuifeenden en tafeleenden aan, maar ik maakte er tevens voor het eerst kennis met de schattige dodaars.

De bezitters van telescopen brachten hun lenzen in paraatheid en lieten iedereen meegenieten van de details van de vogels die er door het prille winterzonnetje prachtig belicht werden.

Voor de middagpauze, reden we verder naar Brouwersdam, waar we een eindje te voet langs de kunstmatig aangelegde zeedijken trokken. Een eindje in zee zagen we de middelste zaagbek dobberen, wat een sierlijke vogel! Op grote afstand werden er ook roodkeelduikers gespot, in deze periode zonder de rode keel, maar heel  herkenbaar met hun typisch opstaande bek.

In een kleine baai wat verderop, werden we verrast door een kolonie aalscholvers, waarvan er enkele met de vleugels wijd gespreid twee zeehonden aan het aanmoedigen waren tot die elkaar, tot grote hilariteit van de toeschouwers, een intiem zoentje gaven.

Mijn dag kon in elk geval niet meer stuk, al hoorde ik achteraf dat anderen er ook nog een troep eidereenden en een eenzame brilduiker mochten waarnemen.

De organisatie van Natuurpunt heeft voor de lunch in Stellendam kunnen voorzien in een apart zaaltje van een restaurant, waar we onze picknick mochten verorberen. Toch wel uitzonderlijk, denk ik dan. Zou dit in Vlaanderen ook kunnen?  De meesten onder ons bestelden er een dagsoep of een drankje, zelf heb ik er genoten van de typische heerlijke mosterdsoep.

Achteraf bekeken is Koudenhoek in Ouddorp, voor mij althans, het orgelpunt van deze prachtige dag gebleken. Iemand had in de bus geroepen dat ze een tournee generale zou geven als we tussen de brandganzen een roodhalsgans konden vinden.

Niets van dat, en eenmaal ter plaatse was er eerst de teleurstelling dat slechts een enkeling de overvliegende blauwe kiekendief had kunnen spotten, maar wat een mooie ervaring om tussen de ganzenpopulaties een prachtige witte buizerd te kunnen bekijken die parmantig stond te paraderen op een weidepaaltje.
Deze “M/V met talent” liet zich van alle kanten bewonderen en met de telescopen, die al snel in de aanslag werden gebracht, was het een prachtig beeld.

“Roofvogel, roofvogel!” riep iemand van ons toen een vogeltroep plots opvloog voor overvliegend gevaar. “Vrouwtje bruine kiekendief!” klonk het snel daarna. Ik kreeg de predator mooi in het vizier van mijn verrekijker, zij zocht zich in zweefvlucht rondcirkelend, en wars van alle commotie, een geschikte struik uit voor een welverdiend rustmomentje.

Het is maar goed dat ik van plan ben  om me in te schrijven voor de grote vogelcursus van Natuurpunt die in oktober 2020 van start gaat, want ik zou gezworen hebben dat ik een aasgier had gespot. Volledig bruin verenkleed en een spierwitte kop…  De kleuren kwamen overeen, alleen de nek was ietwat te dik en kromde niet zoals in de strips van Lucky Luck.  Alle gekheid op een stokje,  dit was een prachtige waarneming.

We kwamen eigenlijk voor het uitzicht op de Grevelingen waar men vogeleilanden heeft aangemaakt zodat vogels er in alle rust kunnen broeden en de ganzen en watervogels er optimaal kunnen overwinteren, en uiteindelijk ging onze aandacht vooral uit naar de tegenovergestelde kant van de dijk in de richting van weidelandschappen. 

Na zo een mooie dag zal niemand  erom balen dat we dit jaar in de Prunjepolder geen getuige mochten zijn van het soms zo prachtig waarneembare schouwspel van diverse vogelsoorten die met honderden tegelijk opvliegen en neerdalen en zo de beste slaapplaats proberen te bemachtigen.  Die bewaren we voor een volgende keer, net zoals de roodhalsgans en de bijhorende jenever.

Het is niet voor niets dat dit het jaarlijkse hoogtepunt heet.

Bert De Dobbeleer